GUY SWINNEN BAND

“Rock ain’t dead, it just smells funny”, Frank Zappa zei ooit hetzelfde over jazz mocht u zich afvragen van waar deze grappig bedoelde titel komt. Na alle akoestische omzwervingen, ingetogen projecten of tributes aan grootheden als Johhny Cash en Bob Dylan was het voor Guy Swinnen tijd om nog eens terug te keren naar zijn oude liefde, de rock & roll. Tijdens Corona was de honger groot om terug op een podium te staan. In plaats van terug te grijpen naar zijn oude repertoire of dat van zijn tijdsgenoten en voorbeelden zette Swinnen zich aan het schrijven en komt hij nu geruggesteund door de Guy Swinnen Band aandraven met tien oerdegelijke, stevige gitaarsongs zoals we van hem al enkele decennia gewoon zijn. “I’m not the next popstar fancy pants singing nothing but shalala and doing a dance” zingt hij in de vijf strofes lange opener “Gimme some freedom” en dat is exact wat u mag verwachten: geen hippe licht verteerbare huppelpop zoals er vandaag de dag al genoeg wordt gemaakt maar wel op oude leest geschoeide songs waarin gitaren steeds een stevige rol spelen en waarin teksten niet altijd even vrijblijvend zijn. We leven per slot van rekening niet in eenvoudige tijden.

Vanaf 7 oktober zal het album te beluisteren zijn op streamingservices maar het komt ook uit op cd omdat dat nu eenmaal goed samengaat met de beleving van dat soort muziek. U krijgt er ook een 20 pagina’s tellend boekje bij waarin de teksten in ware Paul van Ostaijen stijl afgedrukt staan afgewisseld met foto’s van de band tijdens de opnames in de verschillende studios. Er werden bijvoorbeeld backing vocals en een piano opgenomen in de befaamde Bullet Sound Studio’s (Nederland) waar Lenny Kravitz, Skunk Anasie en Prince ooit ook werkten. Die laatste bespeelde in lang vervlogen tijden de piano die je nu hoort in de outro van “Tired eyes”. We are not worthy!

Alles gebeurde onder de kundige leiding van Werner Pensaert, die je als muziekfanaat allicht kent als producer van de gouden albums van The Scabs en zijn werk met onder andere De Kreuners en Soulsister. Hij distilleerde een hedendaags klinkend, all-killer-no-filler album uit de veertien demo songs die Swinnen hem aanreikte en zei ook verrast te zijn door de hoge kwaliteit van de songs. Dat is niet zo toevallig. Het is de eerste keer dat Guy met de computer aan de slag ging om songs te maken en niet op de oude manier met gitaar en stem. “Zo had ik meer vrijheid om te zingen en aan melodieën te werken terwijl mijn gitaar meeliep op de opname. In “Sweet stranger” hebben we zelfs een gitaarsolo gebruikt die ik op mijn thuisdemootjes heb geknipt en geplakt van allerlei samples. Leuk als zulke embryonale ideeën het afgewerkte album halen.”

Het uitgangspunt was ook dat de songs zich moesten lenen om live op een festival te spelen. Directe recht-toe-recht-aan rockers als “Let’s leave town”, “Bring it on” en “Without you” passen zeker in dat profiel. Mensen die Guy Swinnen Band afgelopen zomer aan het werk zagen kennen ook “Think it was me” al dat bij wijze van voorsmaakje al live werd gespeeld. Bij hun passage op Blues Peer gebruikte het VRT journaal de nieuwe song ook even bij hun verslag over het festival. Tijdens deze nieuwe theatertour krijgt u in het eerste deel het ganse album live voorgeschoteld. het tweede deel is Guy Swinnen ten voeten uit: classic rocksongs uit eigen verleden en dat van zijn helden. Achteraf kan u meteen ook de cd aanschaffen.

“Hey hey my my, rock and roll will never die” zong Neil Young ooit en Swinnen betuigt met dit album zijn liefde voor het genre.